AGURRA
Herriko web orrian, herriaren eta udaletxearen oinarrizko informazioa irakurri ahal izango duzue, baita bere ondare, historia, geografia, ekonomia eta turismoari buruzko informazioa. Geroago hobekuntza gehiago jarri nahi ditugu administrazioaren edukiera eta baliabideei buruz modu honetara herri-zerbitzuaren izaera indartzeko.
Web orri hau bisitatzera eta gure herria ezagutzera gonbidatzen zaituztet, jada milaka pertsona dira gure herriko paisaiak, historia, lezeak eta nola ez, Dantxarinea merkatal gunea ezagutzen dutenak.
Atsegin haundiz.
Ignacio Ariztia
UDAL ANTOLAKETA
Kargua | Izen-abizenak | Alderdi Politikoa |
---|---|---|
Alkatea | Ignacio Ariztia Urriza | Azkar |
Zinegotzia | Cristobal Alzuyet Martin jauna | Azkar |
Zinegotzia | Silvia Olaizola Vidart anderea | Azkar |
Zinegotzia | Jose Luis Gomez Sierra | Azkar |
Zinegotzia | Iñigo Imaz Martinez jauna | Geroa Bai |
Zinegotzia | Anastasia Vidart Orgambide anderea | Geroa Bai |
Zinegotzia | Daniel Elizalde Carrica | Geroa Bai |
Idazkaria | Javier Irigoyen Daguerre |
SENIDETZEA
Urdazubik ez du inongo herrirekin elkarretaratze konbeniorik sinatu baino sarritan herri hauekin lan egiten du: Ainhoa, Sara eta Zugarramurdi. Hiru herri hauek Urdazubirekin batera Xareta herrialdea osatzen dute.
Urteak dira lurralde honen turismoaren sustapenean parte hartzen dutela, bisitatzeko baliabide natural eta kultural garrantzitsuak bait ditu.
GEOGRAFIA
Urdazubiko udalerria Nafarroako iparraldean kokatua dago, pirineoetako mendebaldeko iparraldeko mazelean eta 7,5 kilometro karratutako zabalera du, kokaleku honek ikusteko haundia izan du bere historiaren bilakaeran eta bere egoera sozioekonomikoaren estrukturazioan.
Urdazubik honako mugakideak ditu: iparraldean Sara herria, ekialde eta mendebaldean Baztan bailara eta mendebaldean Baztan eta Zugarramurdi. Herrialde hau La Nivelle hidrografiarroaren barnean kokatua dago eta Ugarana ubidea herriaren erditik pasatzen da izugarrizko leku ederrak sortuz.
Pirineoetako erliebearen mendi-inguruak, itsasoaren hurbiltasunak eta betiko usadio eta ohiturek ingurune ederra osatzen dute, gainerako Atlantiar Nafarroa bezalaxekoa, non belardien berdetasunak eta landareek udazkenean kolore gorrixka ederrei uzten diete bidea.
HISTORIA
Urdazubi/Urdax herriaren lehenengo kokalekua, paleolito garaikoa da. Herriko leizeetan aurkitutako arrastoek duela 20.000 eta 30.000 urte inguru lurralde honetan pertsonak bizi zirela adierazten dute.
Historiari dagokionez, X. mendean Agustina Sainduaren ordenekoek erietxe bat eraiki zuten, eta honen inguruan herriko lehenengo eraikuntzak eraikitzen hasi ziren. XIII. mendean Urdazubiko elkarte premostratenseak ohore eta onura ekonomikoa on bat lortu zuen eta Santiagorantz zihoazen erromesentzat bide garrantzitsua bilakatu zen.
Erdi-aro eta aro-Modernoan zehar, Urdazubiko herritarren bizitza San Salbador monastegiaren bilakaerari estuki lotua egon zen, hala ere XV. mendearen bukaeran Urdazubi oraindik kalonje premostratenseen eskola zela erran daiteke eta gainera nortasun juridiko haundirik gabekoa.
1665. urtean epaitza batengatik kalonjeek Urdazubiko herritarrek beraiekiko zituzten betebeharrak gutxitu behar izan zituzten, eta urte horretatik aurrera herritar bezala haintzat hartu behar izan zituzten. 1756. urtean herritarrek monastegiaren aurkako auzi bat bultzatu zuten eta 1774. urtean Urdazubi, herria izatetik hiri izatera pasa zen. Geroago, 1784. urtean Gaztelako ganbarak ezarritako sententzia baten ondorioz Urdazubiko monastegiak inguruan zituen lurren zati haundi bat galdu zuen eta zituzten pribilegioak bukatu edo murriztu zizkieten, honela herritarrek askatasuna zuten beren lurrak landu eta esteko, beren etxeak eraiki edo hobetzeko eta herriko lurrak erabiltzeko.
XVIII. mendearen bukaeran frantziako soldadu iraultzaileek monastegia eta bere dependentziak ustu eta erre zituzten liburutegia barne eta errota eta burdindegia suntsitu zituzten. Gerra honen ondorioz, Urdazubiko etxe gehienak suntsituak izan ziren, hau dela eta lurralde honetako eraikuntza gehienak XIX. mendekoak dira.
Azkenik monastegiak gainbehera progresibo bat izan zuen XIX. mendearen lehenengo zatian eta mende honen erdialdean monastegiaren hondasunak partikularren eskuetara pasa ziren. Ordutik aurrera herriaren bizia ez zegoen monastegiari lotuta eta herritarrak izan ziren bere historiaren partaideak.